home

 

Gedichten van Syl Versteeg.

Haar mystieke en persoonlijke ontwikkeling.

 

 

De verschrikkelijke ik

Soms kom ik 

de verschrikkelijke 

ik tegen

tot ik er mee 

ga zitten

en het niet meer 

verschrikkelijk is

en ook die 

verschrikkelijke ik

staat dan vol 

in licht en liefde

als ze weet 

wat ze toen 

voor haar deed

​delen we nu samen 

ook ons lief en leed.

de verschrikkelijke 

en ik

samen gesmolten 

en opgelost 

in dat

éne

Syl Versteeg

6 September 2021

 

Liefde

De liefde zit in mij die ik zoek,

en niet bij de ander.

Ze is niet vast te houden

Ze is niet op te sluiten

Ze verdwijnt nooit

Ik kan er elke keer op terug vallen

Ze stroomt altijd door mij heen

Ze heeft soms een sluier over zich heen

tot ook deze verdween

Ik kan ze voelen

Ik kan ze ervaren

Ze is er altijd

Ze is in mij

Ze is mij

Ze is alles

Ze is niets

Ze is vol

Ze is leeg

Ze is

Is

Liefde

Syl Versteeg

18 September 2021

 

Het kind in mij

Ik moet soms huilen

het is maar even

 

Voel het verdriet

Voel de pijn

Voel het verlies

Voel de kwetsbaarheid

Voel de overgave

 

Voel en blijf erbij, 

schreeuw, trap, beweeg mee

Ik zie dat dit gebeurt

Ik neem ze in de armen

Ik kan dit alleen

Knuffel ze 

Heb ze lief

Wrijf ze warm

Stel ze gerust

 

Je bent het zelf die je zoekt

en zo nodig hebt

niemand anders

alleen jij

in alle vezel en cellen

Omarm alle Sylly's

die er Zijn

Het gillend schreeuwend Kind in mij

Laat ze zich kunnen over geven in mij.

 

In de krachtige, 

liefdevolle, 

prachtige, 

kwetsbare, 

pure, mooi

Volwassen Vrouw Syl 

Omarm ik het kleine Kind in mij

En maken samen onze weg hierin Vrij.

 

Syl Versteeg,

19 September 2021

 

Sterven in dit leven 

 Al de ikjes die van alles willen, 

door oude patronen af te spelen 

wat tot lijden leidt

Sterven letterlijk in mij. 

 

Ik dacht dat ik los was, 

om een aards persoon

te willen vasthouden. 

Dat voelt voor mij nu nog als lijden. 

En dat ikje die dat 

vertrouwde veilige 

wil vasthouden 

buiten mij, 

want dat was 

het oude patroon van mij. 

Wat niet meer past bij mij. 

En wil loskomen 

van al die willen ikjes van mij. 

 

Door niets te doen, 

alleen voelen en kijken 

en erbij blijven 

zie ik het ikje spartelen. 

Zo sterft dat ikje 

wat automatisch werd afgespeeld, 

krijgt zo niet de kans 

om opnieuw af te spelen. 

Omdat mijn Ziel doorheeft 

waar mijn schreeuwend ikje 

nu weer om schreeuwt 

van het oude niet passend 

patroon in mij. 

 

Sterft dit schreeuwend ikje 

en kan een nieuwe weg geboren worden, 

zonder al die willen ikjes. 

De universele verbinding, 

onvoorwaardelijke liefde 

voor mezelf 

en de ander. 

 

Het sterven van al de ikjes, 

die de weg vrij maken 

naar het onvoorwaardelijk liefhebben.

De bron van wie IK BEN.

 

Syl Versteeg

27 September 2021

 

                                                                     

Zelfliefde

De weg naar zelfliefde innerlijk vrij Zijn

De liefde zelf doet geen pijn

De weg ernaartoe:

Was verschrikkelijk...soms

Was onbegaanbaar...soms

Was geen doorkomen aan...soms

Was van liefdeloosheid...soms

Was van loslaten van mensen koorden...soms

Was van heel veel verdriet...soms

Was van angst...soms

Was van depressie...soms

Was van hopeloosheid...soms

Was een bodemloze put...soms

Ergens is de deur van mijn Hart opengegaan

En elke keer klopte de liefde opnieuw aan

elke keer voelde ik de liefde in mij binnen gaan

door woorden van liefde werd ik elke keer opnieuw

van binnen aangeraakt, gevoeld, doorvoeld en beleefd

Niet de seksuele platte liefde,

maar de echte Goddelijke Liefde stroom,

deze trilt de Goddelijke liefde stroom

door al mijn cellen en vezels van mijn lichaam heen

Omdat ik niet wist wat Goddelijke liefde was,

kwamen deze trillinkjes wel heel goed van pas,

Wat het onderscheid van die 2 was,

leerde ik snel en kwam ook snel van pas.

Ook dit moest ik voelen en ervaren waar de blokkade zat

en waar de energie van ging stromen.

Nu is ze vastberaden

Nu heeft ze keuzes

Nu heeft ze mogelijkheden

Nu doet ze er wel toe

Nu doet ze wat ze graag doet

Nu mag ze het Goddelijke voelen

Nu mag ze stralen van deze liefde

Nu mag ze grenzen stellen

In verdrinken, beminnen,

in zwemmen, vallen en weer opstaan

Nieuwe wegen bewandelen

Bewonderen, verwonderen in het nu en vrij zijn van

Ik voel, mijn hart loopt over

Ik voel, en wil het uitschreeuwen maar het lukt niet

Ik stroom van binnen, mijn hart gaat sneller kloppen

Ik voel het gonzen en stromen, ik kan het niet geloven.

Ik wil liefde, liefkozen,

geliefkoosd worden

Ik wil verbinden, beminnen

Het voelt alsof ik de zee ben van deze liefde en dan weer de drup

op zoek naar deze innerlijke goddelijke energie verbinding.

Ik voel, ik voel

Ik loop over van dit gevoel

Het is als stuiteren

Het voelt als stromend water

op de achtergrond door mij heen.

Dit gevoel is niet van mij alleen

Het zit in iedereen,

voorbij de gedachten en verhalen,

en is het voelen alleen.

Dan komen er even wat gedachten voorbij

Die gedachten worden gezien en swipe die gedachten even opzij

Ik wil even bij dat liefdesgevoel zijn,

wat al het andere weg brand

wat niets met liefde

van doen heeft.

Ik voel, ik voel

Het voelt als een lava stroom dat met passie en vuur

heel mijn hart overspoelt en stroomt.

Soms weet ik het even niet meer

en laat mij vallen in het niet weten

Zodat het innerlijk weten dit weer liefdevol laat ontvouwen en stromen.

Ze zocht

Ze vocht

Ze rende

Ze verloor

Ze zakte

Ze viel

Ze stond op

Ze zakte steeds dieper in haar liefdevol hart

Het was de grootste grap

na al die deuren, stenen muren, kastelen,

verhalen, gedachten gevoelens voorbij te zijn gegaan.

Voelde dat ze zelf het licht, liefde en baken in zich had en was,

Ze Is Liefde.

Syl Versteeg

16 November 2021

 

Het lichaam weet de weg

De overgebleven sluier

aan gedachten en verhalen

worden gezien en lost hier ook op.

Het stromen van energieën is wat overblijft.

Het voelt als het aardse voelen en ervaren

wat weer door mijn bron heen stroomt.

Wanneer het daar door

alle cellen en vezels is gegaan.

Vloeien de antwoorden en handelen

uit de onuitputtelijke bron

de wereld weer in.

Dit gaat letterlijk de persoonlijke

verhalen en gedachten voorbij.

Voelen en ervaren,

het lichaam weet de weg.

Je bent je eigen schepper

op deze aardse wereldbol.

 

                                                          Syl Versteeg

                                                          11 Januari 2022

 

Groot Ruim Hart

Mijn Schaduw, Ik en mijn Licht

Al mijn verhalen en gedachten

lossen op in mijn

Groot, Ruim Hart

Door ze te doorvoelen en doorleven

tot in de diepste zin van elke cel en vezel.

Schreeuw het uit, al kwam dat de eerste keer

een beetje vreemd voor mij eruit.

Geef uiting aan die emotie

In woorden tekenen, huilen, stampen.

Blijf er bij en geef het de ruimte

die het nodig heeft.

Binnenstebuiten en

ondersteboven gekeerd

Door inzicht en begrip

omdat je het innerlijk in voelen

uiteindelijk herkent

En niets meer van overblijft.

Als ik de volgende keer

die gedachten tegen kom

herken ik ze en hoef ik er

niets meer mee.

Er is veel moed nodig

om bij de emotie

te kunnen blijven en zijn.

Zonder jezelf te verliezen

in verhalen en gedachten verdriet.

Al mijn verhalen en gedachten

lossen op in mijn liefdevol,

oordeelloos warm

Groot, Ruim Hart,

zodat ze nu als wolken

aan mij voorbijgaan.

Zonder mij nog vast te klampen

aan die verleden of toekomstige

verhalen en gedachten wolken

Nu de schaduwstukken zijn opgelicht.

Voelt het zo vrij en licht,

dat alles door mij heen stroomt en leeft.

Liefs

het lichtje in mij

Syl Versteeg.

13 Januari 2022

 

De Parels

De sluier wat

om mijn Hart

gesponnen zit

Draadje voor draadje

ontrafel ik dit.

Ik ben vastberaden

omdat ik weet wat

voor pareltjes

onder de sluier

verstopt zitten.

Draadje voor draadje

ben ik mijn Hart

uit aan het pakken

De kadootjes die er

uit voortkomen

Overspoelen de weg

die mij tot hier

heeft laten

samenkomen.

 

Syl Versteeg.

16 Januari 2022

 

De Oplossing

Ik had het gevoel dat ik gek werd.

Maar in plaats van gek te worden durfde ik er doorheen te zakken en werd het een doorbraak..

De meeste hulpverleners zijn ook bang dat mensen die op zo’n manier met hun eigen oplossing bezig zijn gek worden en willen een pilletje geven.

Ik had geen keus, ik zat helemaal alleen in mijn depressie en niemand kon mij helpen, vrienden liepen namelijk ook allemaal weg en ik wist dat ik moest vallen.

Ik kon niet meer vast klampen, had niets meer om vast te klampen. Mijn nagels waren al versleten die aan de muren nog probeerden aan te haken. Ik liep de trap af onbewust, stapje voor stapje, dieper het diepe donkere depressieve gat in, de trap af en beneden aangekomen voelde ik dat ik niet verder kon zakken in het zwarte depressieve gat. Ik was echt letterlijk zo blij dat ik zag dat ik niet verder kon zakken.

Dit was het diepste, het donkerste stuk reis en vandaaruit kon ik alleen nog maar klimmen, met vallen en elke keer opstaan, en elke keer de moed en de wil en het lef hebben om door te gaan. Het oude viel weg en ik mocht een nieuwe weg gaan bouwen.

Dit was de eerste stap om in overgave te gaan met wat zich aandient.

Ik moest mij elke keer terug in mijn bubbel trekken om te herstellen van de aanslagen op mijn lichaam en geest, maar ook om het aardse beleven van mijn blokkades op te ruimen of mijn willetjes te laten sterven in dat moment. Ik overfilosofeerde dagen er op los over wat mij overkomen was en dacht te DENKEN dat ik dacht vanuit het denken te kunnen handelen.

Dat werkte niet meer ik had het verkeerde mee gekregen en het oude automatische reacties en patronen moest los gekoppeld worden.

Ook hier had ik geen houvast meer aan het oude.

En moest ik ook hier in overgave en die verhalen en gedachten los laten, om niet gek te worden.

Nu gaat alles vanzelf, het aardse ervaren waarvan de energieën gieren door mijn lijf, door mijn bron en vandaaruit kan er zuiver gehandeld worden.

Een ongeschreven herinnering wat ik nu onder woorden kan brengen.

Sylke Versteeg.

3 Februari 2022

 

Er staat iemand naast me

Soms kom je iemand tegen die je laat zakken

in een andere laag wat nog niet aangeraakt is.

Ik voelde ineens dat ik altijd voor anderen gezorgd heb en nog doe,

en dit is natuurlijk een oud patroon wat ik meegekregen heb.

Maar nooit gevoeld dat er voor mij gezorgd werd,

ook omdat ik heel mijn proces zelf heb moeten doen.

En zo veel mensen die mij niet konden geven wat ik nodig had

Die niet naast mij staan en waar ik ook flink te kort in gekomen ben.

En voor heb moeten vechten wat ik nodig had

en meer in verzet ben geweest als ik wel de zorg kreeg die ik nodig had.

Ik voel heel veel verdriet, en daarbij komt nu ook boosheid naar boven.

Ik voel wat ik gemist heb van mijn ouders en wat ik nadien nodig had

en het uitschreeuwde en het gevoel heb niet echt kreeg wat ik nodig had

een arm om mij heen en nu heb ik die nog niet fysiek.

En dit verdriet duurt nu al 2 dagen en het sijpelt nu langzaam binnen,

ik voel het kind in mij nog schreeuwen van help mij,

en niemand die mij hoort en ziet heb ik het gevoel.

Ik wist wat ik nodig had maar niemand kan of kon mij dit geven,

ik denk dat dit of alleen de ouders kunnen geven

of degene die hetzelfde ervaren als ik

en niet meer verdrinken in hun eigen verdriet.

Moet ik weer naar het innerlijk kind om deze arm mijzelf te geven

ik voel heel veel boosheid en verdriet

maar op wie want niemand die hier iets aan kan/kon doen.

dus een schuldige is er niet.

Ik voelde en hoorde het kind in mij schreeuwen en roepen

en terwijl ik dit zo schrijf voel ik de tranen opkomen.

Help mij en ga naast mij staan en zitten en dat gevoel voel ik nu wel.

Ik ben in een ander laag van mezelf terecht gekomen

en mag voelen dat er iemand naast mij staat en mij opvangt in mijn verdriet.

Ik ga nog even zitten met mijn verdriet

zonder mezelf erin te verliezen maar laat het wel stromen als het moet komen

en ben even lief voor de Sylke die dit alles heeft gemist.

En wat hier allemaal voorbijkomt aan weglopen

en alles weer de boel de boel laten

en kan ik dit wel aan en wil ik dit allemaal nog wel aangaan.

Ik heb het weer even met mezelf te doen.

Dit is de Sylke die ik hoor en voel

en de Syl die naast haar staat en meevoelt

van een laag wat nog niet helder bewust is aangeraakt.

Liefs

Syl Versteeg

26 Feb. 2023

 

 

Ik mag rusten, het is rustig in mij

Ooit ging ik mijn hoofd achterna en wat ik voelde liet ik links liggen, het was te groot voor mijn kwetsbaar, onbeschermd, machteloos, wantrouwend, bang hart.

 

Ik onderdrukte het met veel wat ik onderweg tegen kwam, of ik liep weg vanuit onmacht, omdat mijn hoofd dacht dat ik niet beter wist en dacht dat ik niet beter verdiende dan dit.

 

Nu laat ik mijn hoofd wat links liggen of laat ze samen werken met mijn kwetsbaar, overgevoelig hart

en kan ik mijn gevoel aan met wat mij was overkomen en aangedaan was.

 

Het was groot wat ik tegen kwam en oww zo pijnlijk en niet weten hoe dit uit te werken of uitleven want dat was mij niet voor gedaan.

Het onveilige, liefdeloze, ontroostbare, bange kind kwam ik tegen in mij.

 

Het heeft 3 a 4 jaar geduurd om het te durven voelen en aankijken in mij. Elke keer weer als ze zich gekwetst, onveilig, boos, bang of troosteloos voelde in mij.

En hier mee moest zitten letterlijk zonder het weg te drukken met middelen of weg van te lopen.

 

Maar zitten en voelen en eerst was het overanalyseren wat ik deed.

Mijn hoofd kon het niet aan en wist niet wat mijn hartje weet.

Zitten en voelen al die tijd, het leek of er nooit een einde aan kwam, en ik zou verdrinken in mijn verdriet

of mijn boosheid niet gereguleerd kon uiten

of mijn angsten te groot waren voor mij.

 

Maar nu ik geloof dat

Ik mag rusten, het is rustig in mij.

Weglopen doe ik niet meer,

zelfs van onderdrukking door roken

ben ik vanaf gekomen.

 

Ik mag rusten, het is rustig in mij

Het was soms hard werken, dagen aan een stuk en er waren weken dat ik mezelf weer tegen kwam in mij, en er mee moest zitten.

 

Ik mag rusten, het is rustig in mij

Terwijl ik het aardse nu ook aan het doorwerken ben.

Hemel op aarde leven, dat is wat ik wil leven hier.

 

Ik mag rusten, het is rustig in mij

Omdat de verhalen niet meer blijven hangen in mijn hoofd en ze lossen vanzelf op zolang ik er niet mee in gevecht ben.

Ze staan los van wie ik ben, het zijn de ervaringen die het innerlijk nodig heeft.

 

Ik mag rusten, het is rustig in mij

Het was niet makkelijk maar oww zo de moeite waard voor mij en iedereen om mij heen.

Doordat ik de trauma's doorleef, doorzie en doorvoel, kennis van heb!

Zie ik wat voor trauma’s in de maatschappij leven en andere beschadigen en in hun hok worden gedreven.

Ook dit is eigen ervaring.

 

Ik hoop dat de mensen radicaal eerlijk naar zichzelf durven kijken en naar binnen durven te gaan en hun trauma’s de ruimte geven waardoor ze oplossen in plaats van dat er een innerlijk en een uiterlijk gevecht ontstaat waar niemand wat aan heeft.

Als dit gevecht in ons zelf uitgeleefd en opgelost is.

Mogen we rusten en is het rustig in ons.

Ik mag rusten, het is rustig in mij.

Syl Versteeg.

5-11-2023

 

 

Meer van Syl Versteeg op Facebook en een tweede pagina met haar gedichten

      home