Gedichten van Syl
Versteeg.
Haar mystieke en
persoonlijke ontwikkeling.
De reis naar binnen
Doordat ik naar buiten
gericht was
en ik achter al die
verhalen aansjeesde
van angst, verdriet,
boosheden, verwardheid en ongeloof
en ik weet zeker dat we er
veel meer kunnen bedenken,
zag en voelde ik niet hoe
mooi en fijn het in mezelf was.
De innerlijke reis heeft
zo veel meer betekenis
dan al wat erbuiten
om ons heen gebeurt en is
Het is hierin dat alle
onzuiverheden
opgelost worden.
En ik steeds voller van
liefde
en lediger van mezelf wordt
Waar ik nu in terecht ben
gekomen
is met geen woord of pen
te beschrijven of te
geloven
Ik wens iedereen die
innerlijke reis
die ik ook heb genomen
en ik nu verder mag
regisseren
in wat ik wil voelen en
ervaren en
mijn innerlijk geloof
navolgen
met mijn fijngevoelige
snaren.
Zonder mij aan het aardse
vast te hoeven klampen,
de weg naar binnen
maakt ons helemaal vrij
van al die vervelende
gedachten en verhalen
En wat er dan vrij komt
Is de liefde voor mezelf
die eerst heel
overweldigend is
zoals alle emoties voor het
eerst overweldigend zijn
Tot ook dit innerlijk
uitgebalanceerd is.
en er weer rust gecreëerd
is.
Ik heb diep respect
voor mijn innerlijk weten
Al had ik dit van tevoren
niet kunnen bedenken of
weten.
Ik geniet van mijn
fijngevoelige sensaties
Dit gevoel gun ik iedereen
die
alleen aan te boren is
via de weg naar binnen
daar zit deze bron van
voelen en ervaren in
alles en niets
Vol-ledig
Zijn
Ik wens iedereen een liefdevolle
reis naar binnen
Syl Versteeg. 30-4-‘22
Ik ben veilig in mij
Ergens voorbij de diepste diepte
vond ik een vonkje in mij
Dat ervoor zorgde dat ik een houvast had want
ze lag opgeborgen in mij
Houvast voor het pittige, rouwe,
geëmotioneerde, zwaarste pad van mijn leven die ik aan het leven was
Mezelf vrijmaken van al wat ik geleerd had wat
zo verkronkeld en niet van mij was.
En we, dat vonkje en ik, samen de weg vrij
konden maken.
Waar ik normaal niet tegenop gewassen zou zijn
De ziel, de vonk, de liefde, en de compassie
dat de onuitputtelijke bron in mij zou worden
heb ik al die tijd zorgvuldig bij mij gedragen
en ze straalde groter en groter in mij in al die tijd dat ik ze beter ging
begrijpen, zien, voelen en ervaren
Ze is zelfs machtiger en grootser dan het
aardse ikje dat ik ben
Zodat ik weet dat ik elke diepte uit kan diepen
die ik tegenkom in mij.
Want de ziel, de bron, de liefde ligt in mijn
hart opgeborgen en te wachten op mij
waar ik altijd op terug kan vallen als ik de
diepste diepte weer heb bereikt
Hoe donker en duister mijn pad ook is
of gaat worden
ze zal er altijd voor mij zijn en mij in haar
liefde zal wiegen en bekommeren en ik weer verder kan gaan in dit aardse
bestaan.
Ik ben veilig in mij
met mijn ziel de bron aan mij zij.
Syl Versteeg . Oktober 2024
Mijn eigen licht
Niets of niemand buiten mij
kan dekken of oplossen
wat mijn eigen licht en liefde
mijzelf kan schenken
Dit Godswonder
Leeft en zit in mezelf.
Syl Versteeg. 
26-11-24
Ik ben veilig in mij
Ergens voorbij de diepste diepte
vond ik een vonkje in mij
Dat ervoor zorgde dat ik een houvast had want ze lag
opgeborgen in mij
Houvast voor het pittige, rouwe, geëmotioneerde, zwaarste pad
van mijn leven die ik aan het leven was
Mezelf vrijmaken van al wat ik geleerd had wat zo verkronkeld en niet van mij was.
En we, dat vonkje en ik, samen de weg vrij konden maken.
Waar ik normaal niet tegenop gewassen zou zijn
De ziel, de vonk, de liefde, en de compassie dat de
onuitputtelijke bron in mij zou worden
heb ik al die tijd zorgvuldig bij mij gedragen en ze straalde
groter en groter in mij in al die tijd dat ik ze beter ging begrijpen, zien,
voelen en ervaren
Ze is zelfs machtiger en grootser dan het aardse ikje dat ik
ben
Zodat ik weet dat ik elke diepte uit kan diepen die ik
tegenkom in mij.
Want de ziel, de bron, de liefde ligt in mijn hart opgeborgen
en te wachten op mij
waar ik altijd op terug kan vallen als ik de diepste diepte
weer heb bereikt
Hoe donker en duister mijn pad ook is
of gaat worden
ze zal er altijd voor mij zijn en mij in haar liefde zal
wiegen en bekommeren en ik weer verder kan gaan in dit aardse bestaan.
Ik ben veilig in mij
met mijn ziel de bron aan mij zij.
Syl Versteeg . Oktober 2024
De schreeuw om liefde
De
schreeuw om liefde
die
de lege wereld in gaat,
om
nooit beantwoord te worden
omdat
het het aardse te boven gaat.
Alleen
door en in mezelf
word
ik op verschillende manieren
door
liefde in mij aangeraakt,
om
het met eigenliefde
te
vervullen en wie weet
de
ander ermee raak.
Ik
heb ze gevonden
ik
hoef niet ver weg
Ze
zat altijd in mij
op
mij te wachten
tot
ik mijn hartje opende
en
de verhalen en gedachten,
verslond
en verdween.
En
daar werd ik verassend
verblind
en blij verwonderd
door
de liefde in en voor mij
die
mijn hele Zijn omvat.
Ik
dacht hier even
dat
ik het niet zou overleven.
Alleen
de liefde voelen
zonder
het tastbaar
of
grijpbaar te maken of
het
aan willen raken.
De
schreeuw naar buiten
is
de schreeuw naar binnen
tot
het Hartje zich opent.
Get
lost al het schreeuwen in mij op
zodat
ik niet meer hoef
te
schreeuwen naar de ander
Er
is iets groters in mij geopend
misschien
dat dit naast elkaar
of
ooit samen kan gaan.
Syl
Versteeg.
18
Juni 2022
Stilte
In de stilte
Rust alles
zonder aan te haken
in wat dan ook
dat voorbijkomt
en ook weer gaat
Het is pure
overgave
niets meer willen
of mee moeten
Ik ben de waarnemer
van al wat langskomt
geen gedachten
of wat van denken
of wat van vinden
Het oordelen was
allang weggevallen
pure overgave in
wat komt en gaat
Serene rust
met al wat
ik tegenkom
zodat er een open
weidse ruimte
in mij ontstaat
Niet dat ik
passief ben
ik reageer waar
het nodig is
en laat het
ook weer gaan
Het leven leeft
door mij heen
en ben bewust van
wat komt en gaat.
Liefde is al wat over blijft.
Syl Versteeg,
15-5-24 (in Oog nr. 24 26)
De verschrikkelijke ik
Soms kom ik
de verschrikkelijke
ik tegen
tot ik er mee
ga zitten
en het niet meer
verschrikkelijk is
en ook die
verschrikkelijke ik
staat dan vol
in licht en liefde
als ze weet
wat ze toen
voor haar deed
delen we nu samen
ook ons lief en leed.
de verschrikkelijke
en ik
samen gesmolten
en opgelost
in dat
éne
Syl Versteeg
6 September 2021
Liefde
De liefde zit in mij die ik zoek,
en niet bij de ander.
Ze is niet vast te houden
Ze is niet op te sluiten
Ze verdwijnt nooit
Ik kan er elke keer op terug vallen
Ze stroomt altijd door mij heen
Ze heeft soms een sluier over zich heen
tot ook deze verdween
Ik kan ze voelen
Ik kan ze ervaren
Ze is er altijd
Ze is in mij
Ze is mij
Ze is alles
Ze is niets
Ze is vol
Ze is leeg
Ze is
Is
Liefde
Syl
Versteeg
18
September 2021
Het
kind in mij
Ik
moet soms huilen
het
is maar even
Voel
het verdriet
Voel
de pijn
Voel het
verlies
Voel
de kwetsbaarheid
Voel
de overgave
Voel
en blijf erbij,
schreeuw,
trap, beweeg mee
Ik
zie dat dit gebeurt
Ik
neem ze in de armen
Ik
kan dit alleen
Knuffel
ze
Heb
ze lief
Wrijf
ze warm
Stel
ze gerust
Je
bent het zelf die je zoekt
en zo
nodig hebt
niemand
anders
alleen
jij
in
alle vezel en cellen
Omarm
alle Sylly's
die
er Zijn
Het
gillend schreeuwend Kind in mij
Laat
ze zich kunnen over geven in mij.
In de
krachtige,
liefdevolle,
prachtige,
kwetsbare,
pure,
mooi
Volwassen
Vrouw Syl
Omarm
ik het kleine Kind in mij
En
maken samen onze weg hierin Vrij.
Syl
Versteeg,
19
September 2021
Sterven in dit leven
Al de
ikjes die van alles willen,
door oude patronen af te spelen
wat tot lijden leidt
Sterven letterlijk in mij.
Ik dacht dat ik los was,
om een aards persoon
te willen vasthouden.
Dat voelt voor mij nu nog als lijden.
En dat ikje die dat
vertrouwde veilige
wil vasthouden
buiten mij,
want dat was
het oude patroon van mij.
Wat niet meer past bij mij.
En wil loskomen
van al die willen ikjes van mij.
Door niets te doen,
alleen voelen en kijken
en erbij blijven
zie ik het ikje spartelen.
Zo sterft dat ikje
wat automatisch werd afgespeeld,
krijgt zo niet de kans
om opnieuw af te spelen.
Omdat mijn Ziel doorheeft
waar mijn schreeuwend ikje
nu weer om schreeuwt
van het oude niet passend
patroon in mij.
Sterft dit schreeuwend ikje
en kan een nieuwe weg geboren worden,
zonder al die willen ikjes.
De universele verbinding,
onvoorwaardelijke liefde
voor mezelf
en de ander.
Het sterven van al de ikjes,
die de weg vrij maken
naar het onvoorwaardelijk liefhebben.
De bron van wie IK BEN.
Syl Versteeg
27 September 2021
Zelfliefde
De weg naar zelfliefde innerlijk vrij Zijn
De liefde zelf doet geen pijn
De weg ernaartoe:
Was verschrikkelijk...soms
Was onbegaanbaar...soms
Was geen doorkomen aan...soms
Was van liefdeloosheid...soms
Was van loslaten van mensen koorden...soms
Was van heel veel verdriet...soms
Was van angst...soms
Was van depressie...soms
Was van hopeloosheid...soms
Was een bodemloze put...soms
Ergens is de deur van mijn Hart opengegaan
En elke keer klopte de liefde opnieuw aan
elke keer voelde ik de liefde in mij binnen
gaan
door woorden van liefde werd ik elke keer
opnieuw
van binnen aangeraakt, gevoeld, doorvoeld en
beleefd
Niet de seksuele platte liefde,
maar de echte Goddelijke Liefde stroom,
deze trilt de Goddelijke liefde stroom
door al mijn cellen en vezels van mijn lichaam
heen
Omdat ik niet wist wat Goddelijke liefde was,
kwamen deze trillinkjes wel heel goed van pas,
Wat het onderscheid van die 2 was,
leerde ik snel en kwam ook snel van pas.
Ook dit moest ik voelen en ervaren waar de
blokkade zat
en waar de energie van ging stromen.
Nu is ze vastberaden
Nu heeft ze keuzes
Nu heeft ze mogelijkheden
Nu doet ze er wel toe
Nu doet ze wat ze graag doet
Nu mag ze het Goddelijke voelen
Nu mag ze stralen van deze liefde
Nu mag ze grenzen stellen
In verdrinken, beminnen,
in zwemmen, vallen en weer opstaan
Nieuwe wegen bewandelen
Bewonderen, verwonderen in het nu en vrij zijn
van
Ik voel, mijn hart loopt over
Ik voel, en wil het uitschreeuwen maar het lukt
niet
Ik stroom van binnen, mijn hart gaat sneller
kloppen
Ik voel het gonzen en stromen, ik kan het niet
geloven.
Ik wil liefde, liefkozen,
geliefkoosd worden
Ik wil verbinden, beminnen
Het voelt alsof ik de zee ben van deze liefde
en dan weer de drup
op zoek naar deze innerlijke goddelijke energie
verbinding.
Ik voel, ik voel
Ik loop over van dit gevoel
Het is als stuiteren
Het voelt als stromend water
op de achtergrond door mij heen.
Dit gevoel is niet van mij alleen
Het zit in iedereen,
voorbij de gedachten en verhalen,
en is het voelen alleen.
Dan komen er even wat gedachten voorbij
Die gedachten worden gezien en swipe die gedachten even opzij
Ik wil even bij dat liefdesgevoel zijn,
wat al het andere weg brand
wat niets met liefde
van doen heeft.
Ik voel, ik voel
Het voelt als een lava stroom dat met passie en
vuur
heel mijn hart overspoelt en stroomt.
Soms weet ik het even niet meer
en laat mij vallen in het niet weten
Zodat het innerlijk weten dit weer liefdevol
laat ontvouwen en stromen.
Ze zocht
Ze vocht
Ze rende
Ze verloor
Ze zakte
Ze viel
Ze stond op
Ze zakte steeds dieper in haar liefdevol hart
Het was de grootste grap
na al die deuren, stenen muren, kastelen,
verhalen, gedachten gevoelens voorbij te zijn
gegaan.
Voelde dat ze zelf het licht, liefde en baken
in zich had en was,
Ze Is Liefde.
Syl
Versteeg
16
November 2021
Het lichaam weet de weg
De overgebleven sluier
aan gedachten en verhalen
worden gezien en lost hier ook op.
Het stromen van energieën is wat overblijft.
Het voelt als het aardse voelen en ervaren
wat weer door mijn bron heen stroomt.
Wanneer het daar door
alle cellen en vezels is gegaan.
Vloeien de antwoorden en handelen
uit de onuitputtelijke bron
de wereld weer in.
Dit gaat letterlijk de persoonlijke
verhalen en gedachten voorbij.
Voelen en ervaren,
het lichaam weet de weg.
Je bent je eigen schepper
op deze aardse wereldbol.
Syl Versteeg
11 Januari 2022
Groot Ruim Hart
Mijn Schaduw, Ik en mijn Licht
Al mijn verhalen en gedachten
lossen op in mijn
Groot, Ruim Hart
Door ze te doorvoelen en doorleven
tot in de diepste zin van elke cel en vezel.
Schreeuw het uit, al kwam dat de eerste keer
een beetje vreemd voor mij eruit.
Geef uiting aan die emotie
In woorden tekenen, huilen, stampen.
Blijf er bij en geef het de ruimte
die het nodig heeft.
Binnenstebuiten en
ondersteboven gekeerd
Door inzicht en begrip
omdat je het innerlijk in voelen
uiteindelijk herkent
En niets meer van overblijft.
Als ik de volgende keer
die gedachten tegen kom
herken ik ze en hoef ik er
niets meer mee.
Er is veel moed nodig
om bij de emotie
te kunnen blijven en zijn.
Zonder jezelf te verliezen
in verhalen en gedachten verdriet.
Al mijn verhalen en gedachten
lossen op in mijn liefdevol,
oordeelloos warm
Groot, Ruim Hart,
zodat ze nu als wolken
aan mij voorbijgaan.
Zonder mij nog vast te klampen
aan die verleden of toekomstige
verhalen en gedachten wolken
Nu de schaduwstukken zijn opgelicht.
Voelt het zo vrij en licht,
dat alles door mij heen stroomt en leeft.
Liefs
het lichtje in mij
Syl
Versteeg.
13
Januari 2022
De Parels
De sluier wat
om mijn Hart
gesponnen zit
Draadje voor draadje
ontrafel ik dit.
Ik ben vastberaden
omdat ik weet wat
voor pareltjes
onder de sluier
verstopt zitten.
Draadje voor draadje
ben ik mijn Hart
uit aan het pakken
De kadootjes die er
uit voortkomen
Overspoelen de weg
die mij tot hier
heeft laten
samenkomen.
Syl
Versteeg.
16 Januari
2022
De Oplossing
Ik had het gevoel dat ik gek werd.
Maar in plaats van gek te worden durfde ik er doorheen te zakken
en werd het een doorbraak..
De meeste hulpverleners zijn ook bang dat mensen die op zo’n
manier met hun eigen oplossing bezig zijn gek worden en willen een pilletje
geven.
Ik had geen keus, ik zat helemaal alleen in mijn depressie en
niemand kon mij helpen, vrienden liepen namelijk ook allemaal weg en ik wist
dat ik moest vallen.
Ik kon niet meer vast klampen, had niets meer om vast te
klampen. Mijn nagels waren al versleten die aan de muren nog probeerden aan te
haken. Ik liep de trap af onbewust, stapje voor stapje, dieper het diepe
donkere depressieve gat in, de trap af en beneden aangekomen voelde ik dat ik
niet verder kon zakken in het zwarte depressieve gat. Ik was echt letterlijk zo
blij dat ik zag dat ik niet verder kon zakken.
Dit was het diepste, het donkerste stuk reis en vandaaruit kon
ik alleen nog maar klimmen, met vallen en elke keer opstaan, en elke keer de
moed en de wil en het lef hebben om door te gaan. Het oude viel weg en ik mocht
een nieuwe weg gaan bouwen.
Dit was de eerste stap om in overgave te gaan met wat zich
aandient.
Ik moest mij elke keer terug in mijn bubbel trekken om te
herstellen van de aanslagen op mijn lichaam en geest, maar ook om het aardse
beleven van mijn blokkades op te ruimen of mijn willetjes te laten sterven in
dat moment. Ik overfilosofeerde dagen er op los over
wat mij overkomen was en dacht te DENKEN dat ik dacht vanuit het denken te kunnen
handelen.
Dat werkte niet meer ik had het verkeerde mee gekregen en het
oude automatische reacties en patronen moest los gekoppeld worden.
Ook hier had ik geen houvast meer aan het oude.
En moest ik ook hier in overgave en die verhalen en gedachten
los laten, om niet gek te worden.
Nu gaat alles vanzelf, het aardse ervaren waarvan de energieën
gieren door mijn lijf, door mijn bron en vandaaruit kan er zuiver gehandeld
worden.
Een ongeschreven herinnering wat ik nu onder woorden kan
brengen.
Sylke Versteeg.
3 Februari 2022
Er staat iemand naast me
Soms
kom je iemand tegen die je laat zakken
in
een andere laag wat nog niet aangeraakt is.
Ik
voelde ineens dat ik altijd voor anderen gezorgd heb en nog doe,
en
dit is natuurlijk een oud patroon wat ik meegekregen heb.
Maar
nooit gevoeld dat er voor mij gezorgd werd,
ook
omdat ik heel mijn proces zelf heb moeten doen.
En
zo veel mensen die mij niet konden geven wat ik nodig had
Die
niet naast mij staan en waar ik ook flink te kort in gekomen ben.
En
voor heb moeten vechten wat ik nodig had
en
meer in verzet ben geweest als ik wel de zorg kreeg die ik nodig had.
Ik
voel heel veel verdriet, en daarbij komt nu ook boosheid naar boven.
Ik
voel wat ik gemist heb van mijn ouders en wat ik nadien nodig had
en
het uitschreeuwde en het gevoel heb niet echt kreeg wat ik nodig had
een
arm om mij heen en nu heb ik die nog niet fysiek.
En
dit verdriet duurt nu al 2 dagen en het sijpelt nu langzaam binnen,
ik
voel het kind in mij nog schreeuwen van help mij,
en
niemand die mij hoort en ziet heb ik het gevoel.
Ik
wist wat ik nodig had maar niemand kan of kon mij dit geven,
ik
denk dat dit of alleen de ouders kunnen geven
of
degene die hetzelfde ervaren als ik
en
niet meer verdrinken in hun eigen verdriet.
Moet
ik weer naar het innerlijk kind om deze arm mijzelf te geven
ik
voel heel veel boosheid en verdriet
maar
op wie want niemand die hier iets aan kan/kon doen.
dus
een schuldige is er niet.
Ik
voelde en hoorde het kind in mij schreeuwen en roepen
en
terwijl ik dit zo schrijf voel ik de tranen opkomen.
Help
mij en ga naast mij staan en zitten en dat gevoel voel ik nu wel.
Ik
ben in een ander laag van mezelf terecht gekomen
en
mag voelen dat er iemand naast mij staat en mij opvangt in mijn verdriet.
Ik
ga nog even zitten met mijn verdriet
zonder
mezelf erin te verliezen maar laat het wel stromen als het moet komen
en
ben even lief voor de Sylke die dit alles heeft gemist.
En
wat hier allemaal voorbijkomt aan weglopen
en
alles weer de boel de boel laten
en
kan ik dit wel aan en wil ik dit allemaal nog wel aangaan.
Ik
heb het weer even met mezelf te doen.
Dit
is de Sylke die ik hoor en voel
en
de Syl die naast haar staat en meevoelt
van
een laag wat nog niet helder bewust is aangeraakt.
Liefs
Syl
Versteeg
26
Feb. 2023
Ik mag rusten, het is rustig in mij
Ooit
ging ik mijn hoofd achterna en wat ik voelde liet ik links liggen, het was te
groot voor mijn kwetsbaar, onbeschermd, machteloos, wantrouwend, bang hart.
Ik
onderdrukte het met veel wat ik onderweg tegen kwam, of ik liep weg vanuit
onmacht, omdat mijn hoofd dacht dat ik niet beter wist en dacht dat ik niet
beter verdiende dan dit.
Nu
laat ik mijn hoofd wat links liggen of laat ze samen werken met mijn kwetsbaar,
overgevoelig hart
en
kan ik mijn gevoel aan met wat mij was overkomen en aangedaan was.
Het
was groot wat ik tegen kwam en oww zo pijnlijk en
niet weten hoe dit uit te werken of uitleven want dat was mij niet voor gedaan.
Het
onveilige, liefdeloze, ontroostbare, bange kind kwam ik tegen in mij.
Het
heeft 3 a 4 jaar geduurd om het te durven voelen en aankijken in mij. Elke keer
weer als ze zich gekwetst, onveilig, boos, bang of troosteloos voelde in mij.
En
hier mee moest zitten letterlijk zonder het weg te drukken met middelen of weg
van te lopen.
Maar
zitten en voelen en eerst was het overanalyseren wat
ik deed.
Mijn
hoofd kon het niet aan en wist niet wat mijn hartje weet.
Zitten
en voelen al die tijd, het leek of er nooit een einde aan kwam, en ik zou
verdrinken in mijn verdriet
of
mijn boosheid niet gereguleerd kon uiten
of
mijn angsten te groot waren voor mij.
Maar
nu ik geloof dat
Ik
mag rusten, het is rustig in mij.
Weglopen
doe ik niet meer,
zelfs
van onderdrukking door roken
ben
ik vanaf gekomen.
Ik
mag rusten, het is rustig in mij
Het
was soms hard werken, dagen aan een stuk en er waren weken dat ik mezelf weer
tegen kwam in mij, en er mee moest zitten.
Ik
mag rusten, het is rustig in mij
Terwijl
ik het aardse nu ook aan het doorwerken ben.
Hemel
op aarde leven, dat is wat ik wil leven hier.
Ik
mag rusten, het is rustig in mij
Omdat
de verhalen niet meer blijven hangen in mijn hoofd en ze lossen vanzelf op
zolang ik er niet mee in gevecht ben.
Ze
staan los van wie ik ben, het zijn de ervaringen die het innerlijk nodig heeft.
Ik
mag rusten, het is rustig in mij
Het
was niet makkelijk maar oww zo de moeite waard voor
mij en iedereen om mij heen.
Doordat
ik de trauma's doorleef, doorzie en doorvoel, kennis van heb!
Zie
ik wat voor trauma’s in de maatschappij leven en andere beschadigen en in hun
hok worden gedreven.
Ook
dit is eigen ervaring.
Ik
hoop dat de mensen radicaal eerlijk naar zichzelf durven kijken en naar binnen
durven te gaan en hun trauma’s de ruimte geven waardoor ze oplossen in plaats
van dat er een innerlijk en een uiterlijk gevecht ontstaat waar niemand wat aan
heeft.
Als
dit gevecht in ons zelf uitgeleefd en opgelost is.
Mogen
we rusten en is het rustig in ons.
Ik
mag rusten, het is rustig in mij.
Syl
Versteeg.
5-11-2023
Meer van Syl Versteeg op Facebook en een tweede pagina met haar gedichten