Relaties
De beleving
Waar eerst een uitbreiding van mogelijkheden, zelfs van
persoonlijkheid lijkt te bestaan door romantische liefde, verkrampen we al snel
weer. De Stones willen dit oplossen door je bewust
opnieuw open te stellen naar je partner; Knibbe
adviseert het gevoel van afgescheidenheid niet te
snel te ontvluchten, maar er diep in door te dringen.
b.h.
Stone:
Als baby waren wij erg kwetsbaar. We hebben onze
persoonlijkheid ontwikkeld om ons tegen die kwetsbaarheid te beschermen.
Bepaalde aspecten van onszelf hebben we daartoe verdrongen. Vaak kiezen we
partners die die onbewuste aspecten van onszelf juist sterk in hun karakter
lijken te hebben. En in het begin van een romantische relatie durven we zelf
kwetsbaarder te zijn. We voelen ons meer geaccepteerd (we accepteren meer
stukken van onszelf dan daarvoor.) Wanneer we ons echter gekwetst gaan voelen
door onze partner of er komt meer druk op de relatie te staan door externe
omstandigheden, vallen we weer terug op onze eigen overlevingspatronen en
keuren we de verdrongen aspecten van onszelf, en daarmee wat we aantrekkelijk
vonden in onze partner weer af.
Waren we bijv.
eerst blij met de sociale vaardigheid en de flexibiliteit van onze partner, nu
verwijten we hem of haar onnodig geklets met Jan en alleman en inconsequent
gedrag.
M.a.w.: Waar je
eerst voor valt, wordt later je grootste ergernis.(b.h.)
Als we op zo’n
punt zijn aangeland, wat kunnen we dan doen? In de eerste plaats weer kwetsbaar
durven zijn: durven zeggen dat een bepaalde opmerking ons pijn heeft gedaan, of
dat we bang zijn voor de nieuwe omstandigheden waar we in terecht zijn gekomen
- het kopen van een huis, het krijgen van een kind, bijvoorbeeld.
In de tweede plaats ons realiseren dat wat
we nu afkeuren in onze partner
hetzelfde is als
wat we vroeger zo op prijs stelden en proberen te achterhalen welk deel
van onszelf er toen zo blij mee was.
Vrij naar: Hal and Sidra
Stone:
Knibbe:
Kleine irritaties over je partner kunnen hun oorsprong vinden in
het zo anders zijn van hem of haar. Dat vormt een bedreiging voor het gevoel
van ‘samen zijn’. Wanneer je deze bedreiging durft te laten bestaan en verder
onderzoekt kun je in een gevoel van eenzaamheid komen, een besef dat je altijd
alleen zult zijn in het universum. Durf je in deze leegte te blijven dan kan
het gevoel van helemaal-op-jezelf-aan-gewezen-zijn ruimte geven aan gevoelens
van autonomie, kracht, zelfrespect en uniciteit. Je zult dan tevens ervaren dat
je niet alleen uniek bent, maar tegelijk op een dieper niveau verbonden met
alles en iedereen, dus ook met je partner.
Vrij naar Hans
Knibbe
De mannelijke hersenen blijken tekenen
van gevaar eerder en beter aan te voelen dan vrouwen, vrouwen zijn daarentegen
beter in staat in te schatten wat er in een ander omgaat. Mannen bestrijden het
gevaar door agressie, vrouwen vinden veiligheid door aardig te zijn.
universiteit Amsterdam
Vrouwen vinden vooral ‘dat hun man er
niet altijd voor hen is’ en ‘dat er te weinig intimiteit en aansluiting is’.
Mannen zijn dan weer van mening dat ze ‘te weinig seks hebben’ en ‘dat er te
veel ruzie is’.
Minder seks betekent niet dat er relatieproblemen zijn: het is
eerder een teken dat je relatie stabiel is.
Wie niet blij is met zijn relatie, hoeft
niet te vrezen nóg ongelukkiger te worden zonder die partner: uit onderzoek is
gebleken dat je na verloop van tijd zelfs veel gelukkiger wordt dan wanneer je
in die relatie was gebleven.
Roos Vonk / Désirée du Roy
Wat overspel zo gevaarlijk maakt, is de
jaloezie die het oproept.
Remedie: verplaats je in de werkelijke
drijfveren van de overspelige.
Alain de Botton / Volkskrant
Zie ook: welingelichte kringen
Als je elkaar net kent denk je dat hij/zij perfect is. Maar dat
blijf niet zo.
6 kwesties waar ieder stel iets op moet vinden
Intimiteit is volledig geconcentreerd zijn op de ander.
How to Feel
Close and Connected in Your Relationship Again
Als twee mensen, die vreemden voor
elkaar waren, plots beleven dat de muur die hen scheidde wegvalt, waardoor zij zich
dicht bijeen, ja zelfs één voelen, dan is dit ogenblik van in elkaar opgaan een
van de heerlijkste, een van de opwindendste levenservaringen.
Dit soort liefde is echter, naar zijn aard, niet duurzaam.
Erich Fromm: Liefde
als kunst en kunde
We kiezen vaak voor een partner die ons bekend
voorkomt: bijv.: was moeder kleinerend, dat vinden we een levensgezellin die
dat ook is.
En ook herhalen we soms het gedrag van
onze ouders: had vader losse handjes, dan is er een kans dat je dat zelf ook
weer doet naar je kinderen.
Ga na, als je een man bent, of jouw
geliefde eigenschappen heeft van je moeder, en of je hetzelfde doet, zegt of
denkt als je vader.
En voor dames geldt hetzelfde: zoek je
iemand die op je vader lijkt, en gedraag je je deels als je moeder?
korte video (Eng.)
Hilda
Lemaire:
Eigen geschiedenissen werken
door in de liefde. Het verlies of het gemis van ooit komt op een andere manier
terug in de relatie. En dan verkeer je in zwaar weer.
Hoe beginnen relaties
en hoe ontwikkelen ze zich ?
We worden vaak verliefd op het nog te ontwikkelen stuk van onszelf, naast dat
die ander gewoon een leukerd en knapperd is. Maar het nog te ontgonnen gebied
van onszelf zoeken we bij de ander. Dat geeft niet, maar moet je het wel in de
gaten hebben. In een goede relatie kom je beiden door crisissen sterker in je
schoenen te staan, je ontwikkelt jezelf en daarmee je relatie.
Maar die goede
relaties gaan niet vanzelf en voor veel mensen geldt dat ze daarmee worstelen
met onuitgesproken vragen als:
Wie is de ander nog
meer dan dat stuk waar je ooit zo steun aan opdeed en wat je nu in de weg
staat?
Welke verwachtingen
heb je eigenlijk over wat je relatie voor jou moet oplossen?
Of moet
verdoezelen?
Of waar je
nooit meer aan herinnerd wil worden?
Of wat alsnog ingelost
moet worden?
Zo komt er een hele
lading op een relatie te liggen. In een eerder artikel beschreef ik dat als ‘we
verlangen van een relatie dat die geeft wat vroeger een heel dorp gaf’.
|
Verwijten. |
Verwijten in een
partnerrelatie zijn normaal. Partners weten wat versterkt kan worden bij de ander,
alleen komt het er soms zo lomp uit waardoor de ander zich echt niet meer
gezien voelt.
Er ontstaan patronen die in essentie neerkomen op dat de één de ander als het
ware achtervolgt (zoals veel praten, niet met rust kunnen laten, je punt moeten
maken, niet rusten voor gezegd is wat gezegd moet worden) en de ander zich
terugtrekt (niet meer luisteren, uit het zicht –letterlijk- gaan, zwijgen, naar
binnen gekeerd, eigen plan trekken).
Het zijn negatieve
patronen, beide vormen zijn agressief en beide partners voelen zich eenzaam.
|
Toveren in de praktijk |
Een goede stap om uit
de verwijten te geraken is om je te richten op behoeften. Deze twee vragen stel
ik aan mijn cliënten:
·
Als je zou kunnen toveren, wat zou je bij de ander veranderen?
·
Wat vertelt dit over je behoeften?
Bijvoorbeeld: Irene* ergert zich aan haar man omdat hij chagrijnig naast haar
op de bank zit en zijn mond niet opendoet, maar zodra ze met anderen zijn is
hij de gevierde vrolijke vent. Haar man, Rob*, vertelt dat hij wel uitkijkt met
zeggen wat in hem omgaat want Irene vindt daar altijd iets van. Eigenlijk is
het nooit goed.
Tot zover het verwijt. Nu het toveren:
Wat Irene tevoorschijn
zou willen toveren, is een vrolijke man die aandacht voor haar heeft, belangstelling
toont voor wie zij is.
Rob zegt dat hij zo graag een Irene wil die hem in zijn waarde laat en hem laat
zijn wie hij is.
Beiden reageren direct
als de toverwoorden zijn uitgesproken. Allebei nogal nadrukkelijk: “Maar dat
doe ik !!!! Jij ziet dat niet, maar dat doe ik toch.” En hup daar gaat de
vlam weer in de pan. Direct stoppen die brandjes. “Wat vertelt dit nu over
jullie behoeften,” vraag ik.
“Ik heb behoefte aan
gezien worden, me gewaardeerd weten en niet zo in de steek gelaten voelen” vertelt Irene na
enig zoekwerk. Dit is iets wat Irene goed kent in haar leven, dat heeft met
haar geschiedenis te maken. Het is oude pijn die in de relatie van nu opspeelt.
Naast het nuchtere gegeven dat het ook nu gewoon rot is om niet gezien te
worden. Als we hierover spreken is Rob stil, kijkt naar zijn vrouw en ziet
sinds lange tijd haar pijn.
Voor Rob geldt een
andere behoefte, namelijk dat het goed is wie hij is. Dat heeft hij van huis
uit in ieder geval nooit mee gekregen. Altijd werd gekeken naar de laagste
punten op zijn rapport, en ouders spraken over andere mensen met afgunst of
afkraken. Dat laatste het afkraken, dat voelt hij zo, ook bij Irene. Het breekt
hem.
Voor Irene is het
lastig om hier naar te luisteren, ze voelt het als een verwijt. Maar zo bedoelt
hij het nu niet. Niet op dit moment. Dit is delen van wat er leeft.
En wat hier te leren
valt is:
Het is echt oké dat jij dit en dat nodig hebt ≠ Ik moet daar voor
gaan zorgen.
Het ‘is niet’ teken is in deze zin belangrijk. We hebben in onze relatie te
zorgen voor onze eigen ontwikkeling EN we mogen daarin gesteund worden door
onze partner. Door een goede relatie kunnen opgedane wonden weer hanteerbaar
worden. Maar je partner verantwoordelijk maken voor het oplossen is een stap te
ver.
*Situaties komen
overeen met mijn praktijk, maar namen en concrete ervaringen vanzelfsprekend
nooit.
© Hilda Lemaire
www.doenenlaten.com
Gottman:
Klachten in een relatie komen allemaal voort uit een gebrek aan
afstemming, denkt Gottman. Mannen zouden nog te vaak
de emoties van vrouwen afwijzen, door ze te bagatelliseren, op te lossen of te
negeren. In plaats daarvan zouden ze hun gevoelsleven moeten afstemmen op dat
van hun vrouw.
Veel ruzies ontstaan
doordat mannen zich te weinig inleven in de emoties van vrouwen. Zouden ze dat
wel doen dan wordt de relatie daar veel beter van, stelt de onderzoeker. En dan
krijgen mannen uiteindelijk ook wat ze willen: minder ruzie en meer seks.
Romantische relaties hebben verschillende betekenissen voor
verschillende mensen. Aan de ene kant kunnen ze één van de meest bevredigende
en vervullende inspanningen zijn die we ooit zullen ondernemen, terwijl ze er
aan de andere kant voor kunnen zorgen dat je helemaal uitgeput en met een
gebroken hart achterblijft.
Er
zijn een aantal dingen belangrijk om te onthouden als je op zoek bent naar een
spiritueel bevredigende relatie:
Hoewel
de geest niet iets is dat gebroken kan worden, zijn er bepaalde ervaringen die
je kunnen laten voelen alsof je gebroken en uitgeput bent. Er zijn ook bepaalde
partners die je kunnen verheft, bekrachtigen en inspireren. Als je een partner
kiest die chaos en drama in je leven creëert, dan kies je ervoor die partner
toe te staan om het middelpunt van je dag/leven te zijn.
Als
je ooit in een toxische relatie hebt gezeten, dan weet je dat het veel
tijd en energie kost die te onderhouden. In sommige gevallen neemt het veel
meer energie van je weg dan het je geeft. Dus is het belangrijk te erkennen dat
als je een toxische partner (of vriend) in (een deel van) je leven hebt, je
daarmee toestemming geeft om een groot deel van je tijd en energie in die
persoon te steken – en de uitdagingen die daarmee meekomen – in plaats van in
jezelf.
Als je een partner hebt die je verheft, ondersteunt en uitdaagt om te
groeien, wordt je relatie er één van zelfverbetering in plaats van
zelfuitputting.
Eén
van de meest voorkomende valkuilen in een relatie, waarin ik me meerdere keren
heb teruggevonden, is de verwachting dat je partner je gelukkig zal maken – of
iemand anders. We leggen een zware druk op de mensen in onze levens als we deze
verwachting hebben en het is eenvoudigweg onredelijk.
Niemand
wordt geacht je gelukkig te maken. Dat moet je zelf doen.
Maak
tijd vrij om de dingen te doen waar je van houdt. Maak tijd vrij om door te
brengen met de mensen waar je van houdt. Kies de carrière die bij je past,
omdat mensen slechts zelden zullen zeggen “hou op met mij gelukkig te maken,
maak jezelf in plaats daarvan gelukkig”. Je hebt iemand nodig die z’n eigen
geluk al heeft gevonden om zoiets tegen jou te kunnen zeggen en het ook te
menen.
Osho zei: “Als je
van een bloem houdt, laat hem dan staan, want als je hem plukt gaat hij dood en
houdt hij op met dat te zijn waar je van houdt. Dus, als je van een bloem
houdt, laat hem met rust. Liefde gaat niet over bezitten. Liefde gaat over
waardering”.
Ik
hou van deze quote omdat het een hele andere kijk op liefde laat zien. Zovelen
van ons worden verliefd op onze partners en doen dan tijdens de rest van de
relatie niets anders dan proberen hun partner te veranderen in hoe wij denken
dat ze zouden moeten zijn. Als we een relatie gebaseerd op waardering zouden
onderhouden in plaats van gebaseerd op bezit, dan laten we de
verantwoordelijkheid om de partner te veranderen los. We staan ze toe te zijn
wie ze zijn en we geven onszelf de kans om achterover te leunen en van ze te
leren wat ze ons willen leren
Relaties
brengen ons op nieuwe plaatsen. We leren van elkaar, trouwen, krijgen kinderen,
worden oud, hebben nieuwe ervaringen enz.. Maar dat zijn enkel de hoogtepunten
in een relatie. Relaties gaan niet alleen over de momenten die we graag delen
op Facebook. Er zijn ook donkere momenten in iedere relatie. Er zijn hoogte- en
dieptepunten, net als in het “echte” leven. Als we maar steeds blijven zoeken
naar de “grote momenten”, missen we al de mooie momenten die daar tussen
liggen. We vergeten de uitdagingen, die ons hielpen te groeien tot de mensen
die we nu zijn, te waarderen. Het is belangrijk niet te vergeten de reis zélf
te waarderen op ieder moment dat we dat kunnen.
Pijn
is onvermijdelijk, lijden is optioneel. Na een paar lastige relaties ging ik
door een periode waarin ik me zó ver van iedereen terugtrok, dat er alleen nog
maar een select groepje mensen was die ik vertrouwde. Ik bouwde zoveel
emotionele bagage op en verstopte me daar vervolgens achter. Je verstoppen
achter je barrières geeft je een vals gevoel van veiligheid. In werkelijkheid
is er geen manier om pijn te voorkomen. Zelfs als je jezelf verre houdt van het
maken van nieuwe, gezonde, relaties, onthoud je jezelf van groei, leren en
vooruitgang en dat is óók pijnlijk.
Na
jaren van het mezelf onthouden van nieuwe relaties, realiseerde ik me dat de
pijn nooit het probleem was, maar de angst om dezelfde (negatieve, red.) ervaring
te zullen hebben. Mensen zijn interessante wezens. We raken gewond en ons ego
probeert ons te beschermen tegen herhaling van diezelfde actie, omdat we
geloven dat het opnieuw en op dezelfde manier zal gebeuren. Dit mechanisme kan
zinvol zijn. Bijvoorbeeld: we hoeven ons maar één keer aan een hete over te
branden om te weten dat dat pijn doet en dan doen we dat dus nooit meer. In het
geval van een pijnlijke relatie is de oplossing niet om alle relaties te
vermijden, maar om onze gevoelens te bepalen en daar op een goede manier mee om
te gaan. Als we ons verstoppen voor onze gevoelens en voor nieuwe ervaringen,
houden we onszelf tegen daarvan te leren en herhalen we vaak dezelfde ervaring.
In spirituele termen: je verstoppen voor je emoties zal je hartcentrum
(hartchakra) blokkeren.
Als
je een geblokkeerd hartchakra hebt, kunnen dagen emotioneel heel zwaar
aanvoelen, kunnen relaties moeilijk zijn om te onderhouden en het kan moeilijk
zijn je te verbinden met anderen of überhaupt je kwetsbaar op te stellen of
kwetsbaar te zijn. Het kan het ook moeilijk maken je in een sociale situatie te
begeven en nieuwe mensen te ontmoeten.
Nieuwe
relaties zijn opwindend. Zo opwindend dat we ons er in kunnen verliezen.
Sommige dingen kun je niet vatten in een compromis. Blijf je altijd bewust van
je eigen wensen en verlangens in aanvulling op die van je partner.
De
sleutel naar harmonie is een vereniging van twee complete, onafhankelijke
zielen die naast elkaar lopen.
6 dingen die je zou moeten doen in een gezonde relatie
Negen essentiële relatiegebieden
liefde, haar
evolutie, haar biochemische grondslagen en haar sociale belang.
Helen Fisher
(video, 32 min. Ned. ondertiteld)
Wat lezen wij van iemands gezicht af?
Wat we kunnen zien aan portretfoto’s is
symmetrie, of iemand wel of niet gelukkig en wel of niet religieus is, en
eigenschappen heeft als openheid, emotionele stabiliteit, vriendelijkheid en extraversie.
En hoe mannelijk of vrouwelijk iemand is. Hieronder meer hierover.
Symmetrie
Een symmetrisch gezicht maakt iemand
aantrekkelijk. Het wijst op gezonde genen. En we zien dat in een oogwenk.
Alhoewel proefpersonen niet konden
vertellen of de gezichten die op foto's voor hen langs flitsten een grote of
kleine neus hadden en of ze een bril droegen, toch wisten ze of de mensen in
kwestie wel of niet mooi waren geweest. (Temple
University in Philadelphia;2006).
Gelukkig
en wel of niet religieus
Bij foto’s van vrouwen kunnen de meeste
mensen dat goed benoemen.
Bij vrouwengezichten wist 70 procent van
de beoordelaars van of iemand gelukkig was en 73 procent doorgrondde of iemand religieus was.
Vrouwen vallen op foto’s van de serieuze
man i.t.t. flirterige mannen. (Glasgow University).
karakter
Uit verschillende studies blijkt dat we
vrij aardig iemands volledige karakter kunnen peilen door eigenschappen als
openheid, emotionele stabiliteit, vriendelijkheid en extraversie te raden
De Amerikaanse psycholoog Barry Goodfield heeft een gewaagde verklaring. We kunnen volgens
hem aan de plooien en rimpels in een gezicht zien welke emoties dominant zijn.
Lacht iemand de hele dag of tuurt iemand steeds somber uit zijn ogen, dan gaat
zo'n steeds herhaalde uitdrukking het gezicht op den duur een beetje kreuken.
Mannelijk en vrouwelijk
Personen met meer testosteron worden
door beoordelaars succesvoller maar ook killer, onbetrouwbaarder en extroverter
gevonden. Versterkt de onderzoeker in het portret van een vrouw de kenmerken
van oestrogeen door de lippen iets dikker te maken, neus en kin iets te
verkleinen en de afstand tussen kin en ogen te verkorten, dan oordelen de
proefpersonen instinctief dat de vrouw aardiger, betrouwbaarder en labieler is
- en ook extroverter.
IJshockeyers met een brede kaaklijn
bleken meer agressieve overtredingen te maken.
Wat
doet make-up?
Natuurlijk kun je de boel voor de gek
houden, en dat is ook wat - vooral vrouwen - massaal doen. Door met make-up kenmerken
in hun gezicht te verdoezelen of te accentueren: met een blush
accentueren ze hun jukbeenderen, want dat suggereert meer testosteron; met
foundation of poeder geven ze de huid een zachter, egaler uiterlijk, want een
gave huid suggereert gezonde genen; met lippenstift laten ze hun lippen voller
lijken en met oogschaduw en mascara hun ogen groter, want dat suggereert meer
oestrogeen. Doordat de meeste mannen geen make-up gebruiken, moeten ze het
zonder zulke trucjes stellen Voor hen geldt eenvoudigweg: wat je ziet is wat je
krijgt.
Bron: Mark Mieras
in Psychologie Magazine.