Gestalttherapie
Een gestalttherapeut
helpt je om bepaalde delen van je zelf met elkaar te laten praten.
Diezelfde ingang wordt ook gebruikt bij het
duiden van dromen.
Elk belangrijk onderdeel van een droom wordt
als een ik-stuk gezien.
Door je in al die stukken in te leven kan er
veel duidelijk worden.
Maar je kunt dat identificeren ook doen met
een voorwerp: bijv. ik ben een pennenbakje. Ik heb allerlei nuttige dingen in
mij, en soms haalt iemand er eentje uit om te gebruiken.
Deze techniek nu wordt ook gebruikt bij het
zgn. esoterisch bijbellezen.
Het esoterische slaat op kennis die van
binnen zit. Niet aangeleerde, overgedragen kennis, maar een geheel eigen weten.
Zo kun je de parabelen van Jezus op een heel andere manier lezen.
Bijv.: de parabel over het verloren schaap*:
ik heb wel honderd stukken in mijzelf (de honderd schapen), zo ben ik vader,
echtgenoot, zoon, werknemer, vrijetijdsvoetballer en ga zo maar door.
Op al die gebieden speel ik een bepaalde
maatschappelijke rol.
Maar er is één stuk in mij dat niet meedoet
met de kudde, die zijn eigen weggaat.
Dat heel erg authentiek is. Misschien is dat
wel mijn diepste kern.
En terwijl ik dat stuk volg, komt ‘de vader’,
datgene dat in mij boven al die verschillende rollen staat, mij zoeken.
En dat stuk in mij is hem meer waard dan alle
andere dingen die ik kan en doe.
(b.h)
Wat mens onder u, hebbende honderd
schapen; en een van die verliezende, verlaat niet de negen en negentig in de
woestijn, en gaat naar het verlorene, totdat hij hetzelve vinde?
Een voorbeeld.
Ik heb van kinds-af-aan last gehad van mijn
benen. Ik heb vaak pijn in mijn knieën, en juist daardoor ben ik
lichaamsgericht therapeut geworden.
Toch vergeet ik vaak om die technieken op
mijzelf toe te passen.
Toen ik gisteren weer last had van mijn
linkerknie besloot ik om er nu eens echt aandacht aan te besteden.
Ik zat op de grond met mijn linkerbeen
languit gestrekt.
Ik nam een minuut de tijd om te voelen hoe
mijn been aanvoelde.
Vervolgens gebruikte ik mijn handen om te
voelen wat mijn been wilde dat ik er mee zou doen. Ik voelde de pijnlijke
plekken en begon die vriendelijk en liefdevol te masseren.
Ik vroeg aan mijn been om mijn handen te
vertellen wat het wilde en ik vroeg aan mijn handen om aan mij door te geven
wat mijn been vertelde.
Ik 'hoorde' mijn been zeggen: Ik ben moe en
ik voel me onvoldoende gesteund bij de zware lading die ik moet dragen. Wat
mijn been ook zei was: ik voel me wat genegeerd en er wordt maar klakkeloos
aangenomen dat ik mijn werk doe, ik heb niet het gevoel dat ik voldoende wordt
gewaardeerd voor de zware taak die ik heb.
Hm, dacht ik, dat is niet zo verschillend
van wat de rest van mij soms zegt.
Vervolgens gebruikte ik mijn handen om
antwoord te geven aan mijn been.
Met mijn handen drukte ik uit: Ik hou van
je.
Daarna zei ik: het spijt me dat ik je te
weinig aandacht en waardering heb gegeven. Met mijn aanraking liet ik weten: Ik
geef echt om je en van nu af aan wil ik een beter contact met je onderhouden.
En: Ik hoor graag van je, zonder dat je eerst naar me hoeft te schreeuwen door
middel van pijn.
Na een poosje hoorde ik een zacht
gefluister: Ik hou van je, en ik heb me erg alleen gevoeld, verlangend naar het
moment dat je er voor me zou zijn. Dank je wel voor jouw zorg naar mij toe.
Deze ervaring gaf me een gevoel van
heelheid en gezond zijn.
Een voelde me één met mijzelf, voelde
liefde voor mijzelf.
Voor de ervaring die ik beschrijf heb je geen uitgebreide opleiding nodig.
Alles wat je nodig hebt is een beetje tijd en de bereidheid om jezelf en je
behoeften positief tegemoet te treden.
Uiteindelijk is de belangrijkste persoon om
een relatie van liefde en dienstbaarheid mee te hebben jezelf. Er is niemand
belangrijker om van te houden dan jijzelf.
© Charlie Badenhop.
Zie ook:
Pauline
Connolly: The Here and Now in Gestalt therapy