hoofdpagina    artikelen

  

Verzet

 

Vaak hebben we meer last van ons verzet tegen dingen die gebeuren dan van de dingen zelf.

Neem bijvoorbeeld kietelig zijn, als je jezelf probeert te kietelen, zal dat niet goed lukken, waarom niet? Omdat je je niet verzet. Als het je lukt om je ook niet te verzetten als een ander je kietelt, zul je dat speciale gevoel dat kietelen oproept niet ervaren.

 

Je kunt het ook proberen door als het koud is buiten, met te weinig kleren aan heel even naar buiten te gaan. Op het moment dat je je niet verzet tegen de kou, maar het als ervaring accepteert heb je er tijdelijk weinig last van.

 

En heb je bij slapeloosheid niet veel meer last van jouw verzet ertegen, ‘ik moet morgen fit zijn, ik moet nu slapen’ dan dat die paar uur slaaptekort nu werkelijk zo ernstig is?

Bovendien houdt het je opwinden over je slapeloosheid je nu juist wakker.

 

Misschien wind je je op over sommige dingen die in de wereld gebeuren. Je hebt een gevoel van ergernis of boosheid. Als je accepteert dat de wereld nou eenmaal is zoals die is, wat voor vreselijke zaken er ook gebeuren, zul je niet boos zijn. En juist doordat je zelf in harmonie bent, vind je wellicht eerder een middel om iets aan die misstanden te doen.

 

Hetzelfde geldt voor psychologische problemen. Mensen hebben de neiging om in verzet te gaan tegen het probleem dat ze hebben. Het zou er niet moeten zijn. Ze hebben dus vaak niet alleen last van het probleem zelf, maar ook van het feit dat zíj dat probleem hébben. Stel dat je verlegen bent, en je daarvoor schaamt. Je hebt dan in gezelschap niet alleen lást van je verlegenheid, maar je schaamt je ook nog eens een keer voor het feit dat je verlegen bént. Eigenlijk mag niemand het merken, dus wordt je bang en die angst maakt je nog meer verlegen.

Acceptatie van die verlegenheid  wil niet zeggen dat je nergens meer naar toe zou moeten gaan, maar dat je jezelf toestaat om verlegen te zijn. Het helpt om tegen zoveel mogelijk mensen te vertellen dat je verlegen bent.

 

Acceptatie, het opgeven van je verzet is ook een kernthema van elke religie. Het ‘Uw wil geschiede’.

Ook in de oosterse filosofie gaan veel verhalen daarover, bijv.:

Een mysticus, levend in een hutje in het bos bezat slechts twee dingen, een deken en een etensnap. Op een nacht komt er een dief en neemt de deken mee. Toen de mysticus dat bemerkte liep hij de dief achterna en zei: mag ik u mijn nap geven, die heeft U kennelijk over het hoofd gezien.

En neem het voorbeeld van Jezus en de overspelige vrouw, die op het punt staat om gestenigd te worden. Jezus gaat niet in verzet tegen de mensen die haar willen stenigen, hij zegt niet dat het de verkeerde methode is of dat overspel niet erg is.  Nee, hij accepteert de behoefte van de mensen om de vrouw te stenigen, hij accepteert dat zij het als een zonde van haar zien, en hij accepeert bijvoorbaat de zonden van de omstanders. Het enige wat hij doet, is de mensen confronteren met het feit dat ze met twee maten meten, de zonden van anderen willen bestraffen, maar hun eigen zonden het liefst willen vergeten. ‘Hij die zonder zonden is, werpe de eerste steen’.

Het begrip dat Jezus voor de situatie heeft, het zich niet boosmaken erover of zich verzetten, maakt dat hij open kan staan voor deze meesterlijke creatieve oplossing. Het maakt bovendien dat degenen die stenen wilden gooien, openstaan voor wat Jezus wil zeggen. Omdat Jezus zich niet tegen hen verzet, hoeven zij zich niet tegen Jezus te verzetten.

Ergens anders zegt Jezus: wie het zwaard heft, zal door het zwaard vergaan. Dat kun je misschien lezen als: wie zich verzet, krijgt last van dat verzet.

Op velerlei manieren worden mensen opgeroepen om hun verzet op te geven. Het idee dat wij onze eigen ouders zouden hebben uitgekozen, is een manier om het verzet tegen je ouders of tegen de dingen die je door hun hebt opgelopen, op te geven. Nog algemener vind je dat terug in het idee dat je zelf alles, maar dan ook alles creëert, of dat alles wat gebeurt goed is.

Moet je dan alles maar over je kant laten gaan? Je niet verzetten tegen het onrecht dat jou wordt aangedaan, of anderen in de wereld ondergaan? Er is hier sprake van een schijnbare paradox, het gaat om acceptatie én veranderen (als dat laatste mogelijk is). Zoals  je het kietelen kunt accepteren én de ander kunt vragen er mee op te houden.

© Bert Henning. 2007

 

Het is niet die blaffende hond die je uit je slaap houdt, het is jouw ergernis over die blaffende hond.

Bhagwan

 

Waar ikzelf weerstand tegen bood was dat mijn geld verdwenen was. Veel mensen zonder geld zijn gelukkig. Je lijdt alleen maar als je denkt dat je meer zou moeten hebben. Dat met je hoofd begrijpen is gemakkelijk, maar om werkelijk verandering te brengen moet er iets op energetisch nivo veranderen. Als je je hele leven tegen eenzaamheid vecht en daar de weerstand vanaf haalt blijft er eenzaamheid over, en dat is goed nog slecht. Als je in dit ogenblik geheel aanwezig bent met wat er is dan wordt dit ogenblik een verlicht moment. Leven wordt dan elk moment opnieuw de weerstand loslaten.

Arjuna Ardagh

 

Angst op zich is nooit het probleem. Het probleem is dat je ervan af wilt.

 Alexander Smit

 

   Mensen met oorsuizen hebben de neiging ervoor weg te lopen, door stilte te 
   vermijden bijvoorbeeld. Wij stellen ze er juist aan bloot. We leren ze om het  
   suizen te accepteren.

Universiteit Maastricht

 

Alles wat volledig wordt aanvaard brengt je naar de vrede, ook de aanvaarding dat je niet kunt aanvaarden, dat je je verzet.

  Nin Sheng /  inzicht-nu

 

Door de realiteit te aanvaarden zoals deze is kunnen we een grote vrijheid en vreugde ervaren.

Byron Katie

 

Als we het concept van acceptatie toepassen op "de buitenwereld", accepteren we dat wat is - met andere woorden we merken het, we worden ons ervan bewust zonder ons er helemaal druk over te maken. We merken de corruptie in het bedrijfsleven, in de overheid, in menselijk gedrag. We merken de problemen in ons onderwijssysteem. We merken dat het milieu vervuild en beschadigd is. We merken deze dingen zonder er boos over te worden. Wij accepteren dat deze dingen momenteel werkelijkheid zijn.

Echter, accepteren dat ze een realiteit zijn, betekent niet dat we er passief onder blijven". Met andere woorden, zien dat "iets is" betekent niet dat we het niet kunnen veranderen. Zodra we deze dingen opmerken (in onszelf of in de buitenwereld), is de volgende stap om onszelf af te vragen wat we eraan kunnen doen.

Acceptance and Then What?
by Marie T. Russell.

Gevoelens en emoties zijn, ook al ze onaangenaam zijn, niet de primaire oorzaak van lijden. We lijden omdat we ze afwijzen, denken dat er iets mis met ons is en geloven dat ze er niet zouden moeten zijn.

 

Richard Paterson

 

 

Onderkant formulier

 Hoofdpagina