Gestalttherapie
Een gestalttherapeut
helpt je om bepaalde delen van je zelf met elkaar te laten praten.
Diezelfde ingang wordt ook gebruikt bij het
duiden van dromen.
Elk belangrijk onderdeel van een droom wordt
als een ik-stuk gezien.
Door je in al die stukken in te leven en met
elkaar te laten praten kan er veel duidelijk worden.
Maar je kunt dat identificeren ook doen met
een voorwerp: bijv. ik ben een pennenbakje. Ik heb allerlei nuttige dingen in
mij, en soms haalt iemand er eentje uit om te gebruiken.
Deze techniek nu wordt ook gebruikt bij het
zgn. esoterisch bijbellezen.
Het esoterische slaat op kennis die van
binnen zit. Niet aangeleerde, overgedragen kennis, maar een geheel eigen weten.
Zo kun je de parabelen van Jezus op een heel andere en eigen manier lezen.
Bijv.: de parabel over het verloren schaap:
Wat mens onder u,
hebbende honderd schapen; en een van die verliezende, verlaat niet de negen en
negentig in de woestijn, en gaat naar het verlorene, totdat hij hetzelve vinde?
Misschien heb je wel honderd stukken in jezelf
(de honderd schapen), ben je bijvoorbeeld vader, echtgenoot, zoon, werknemer,
vrijetijdsvoetballer en ga zo maar door.
Op al die gebieden speel je een bepaalde
maatschappelijke rol.
Maar er is misschien één stuk in je dat niet
meedoet met de kudde, dat zijn eigen weg gaat.
Dat heel erg authentiek is. Misschien is dat
wel je diepste kern.
En terwijl je dat stuk volgt, komt ‘de
vader’, datgene dat in jou boven al die verschillende rollen staat, je zoeken.
En dat stuk in jou is hem meer waard dan alle
andere dingen die je kunt en doet.
(b.h)
Een
voorbeeld van Gestalt
Ik heb van kinds-af-aan last gehad van mijn
benen. Ik heb vaak pijn in mijn knieën, en juist daardoor ben ik
lichaamsgericht therapeut geworden.
Toch vergeet ik vaak om die technieken op
mijzelf toe te passen.
Toen ik gisteren weer last had van mijn
linkerknie besloot ik om er nu eens echt aandacht aan te besteden.
Ik zat op de grond met mijn linkerbeen
languit gestrekt.
Ik nam een minuut de tijd om te voelen hoe
mijn been aanvoelde.
Vervolgens gebruikte ik mijn handen om te
voelen wat mijn been wilde dat ik er mee zou doen. Ik voelde de pijnlijke
plekken en begon die vriendelijk en liefdevol te masseren.
Ik vroeg aan mijn been om mijn handen te
vertellen wat het wilde en ik vroeg aan mijn handen om aan mij door te geven
wat mijn been vertelde.
Ik 'hoorde' mijn been zeggen: Ik ben moe en
ik voel me onvoldoende gesteund bij de zware lading die ik moet dragen. Wat
mijn been ook zei was: ik voel me wat genegeerd en er wordt maar klakkeloos
aangenomen dat ik mijn werk doe, ik heb niet het gevoel dat ik voldoende wordt
gewaardeerd voor de zware taak die ik heb.
Hm, dacht ik, dat is niet zo verschillend
van wat de rest van mij soms zegt.
Vervolgens gebruikte ik mijn handen om
antwoord te geven aan mijn been.
Met mijn handen drukte ik uit: Ik hou van
je.
Daarna zei ik: het spijt me dat ik je te
weinig aandacht en waardering heb gegeven. Met mijn aanraking liet ik weten: Ik
geef echt om je en van nu af aan wil ik een beter contact met je onderhouden.
En: Ik hoor graag van je, zonder dat je eerst naar me hoeft te schreeuwen door
middel van pijn.
Na een poosje hoorde ik een zacht
gefluister: Ik hou van je, en ik heb me erg alleen gevoeld, verlangend naar het
moment dat je er voor me zou zijn. Dank je wel voor jouw zorg naar mij toe.
Deze ervaring gaf me een gevoel van
heelheid en gezond zijn.
Een voelde me één met mijzelf, voelde
liefde voor mijzelf.
Voor de ervaring die ik beschrijf heb je geen uitgebreide opleiding nodig.
Alles wat je nodig hebt is een beetje tijd en de bereidheid om jezelf en je
behoeften positief tegemoet te treden.
Uiteindelijk is de belangrijkste persoon om
een relatie van liefde en dienstbaarheid mee te hebben jezelf. Er is niemand
belangrijker om van te houden dan jijzelf.
© Charlie Badenhop. Hong Kong, 2005.
Zie ook: Pauline
Connolly: The Here and Now in Gestalt therapy